Elctron capture detector.اساس عملکرد ECD برپایه واکنش بین ترکیب های الکترونگاتیو (electronegative compound) و الکترون های گرمایی (thermal electron) است.الکترون ها بطور طبیعی از یک سرچشمه رادیواکتیو مانند 63Ni یا 3H که در آشکارساز جاگذاری شده است فراهم میگردد.یک الکترود گرداوری کننده ضربان دار شده (pulsed) تا الکترون های مازاد را جمع اوری کند.این فرایند یک جریان مانا (standing current) ایجاد میکند.اگر گونه های الکترونگاتیو در سلول آشکارساز وجود نداشته باشد گازهای جاروکننده (sweep gas) نیتروژن و یا مخلوط آرگون / متان بیشتر الکترون ها را از سلول برمیدارند.هنگامی که یک ترکیب توانایی گرفتن یک الکترون را دارد و از سلول میگذرد، برخی از الکترون ها گرفته شده و یک کاهش در جریان مانا دیده میشود.استفاده از نیتروژن یا مخلوط ارگون / متان مهم است چون این گازها انرژی الکترون ها را از طریق برخورد کاهش داده و توانایی ترکیب ها را برای گرفتن آنها بهبود میبخشند.در برخی از آشکارسازها میزان پالس گرداوری تغییر میکند تا یک مقدار جریان ثابتی ایجاد گردد.آنگاه این پالس ها شمارش میشوند و از این شمارش ها برای تعیین غلظت گونه های الکترونگاتیو که از سلول میگذرند استفاده میشود.ECD یک آشکارساز وابسته به غلظت است .وجود ترکیب های الکترونگاتیو مانند فلوئورین (fluorine) ، کلرین (chlorine) ، برومین (bromine) ، و آیودین (iodine) پاسخ آشکارساز را افزایش میدهد.از آنجایی که همه ترکیب ها این گروه های عملکردی را ندارند مشتق سازی (derivatization) با ریاجنتهایی که دارای گروه های پلی کلرینه یا پلی فلوئورینه هستند برای افزایش پاسخ آشکارساز یک روند معمول است.
